HƏSRƏT NƏĞMƏSİ
Eşitmirəm səsini,
Duymuram nəfəsini.
Qərib kimi
boylanıram
gah o yana, gah bu yana,
Sənsiz yaman
darıxmışam, ay ana!
Dayanıb
yol ayrıcında
Ta yolumu gözləyən yox,
Addımımı
izləyən yox.
Ayağımı cızan çöpü
daş bilərdin,
Şeh düşəndə
çəmənliyə,
Paltarımı
yaş bilərdin.
Gör, nə vaxtdı,
Al bəzənib
geyənim yox,
Övladıma
daha «nəvə» deyənim yox.
Sən həyatda
yoxsan, deyə,
Dünya mənə
boş görünür
axı, niyə?
Əkdiyin gül-çiçəkləri
Əl uzadıb
dərənim yox,
Nəvələrə
şirin kökə,
Yağ yaxmacı
verənim yox.
Məzarını
ziyarətə gələn zaman
Mən hər dəfə
İstəyirəm deyəm sənə:
– Dur ayağa,
gedək evə.
Sənsiz könlüm
yanıqlı ney,
Eh, çətin ki,
tutsun qərar.
Məzarınla
evimizin arasında
Azacıq
bir məsafə var,
Ancaq ki, sən
Səsimizə
səs vermirsən.
Burdan-bura
öz evinə gələmmirsən…
Mübariz SƏFİYAROĞLU
